CMYK – model kolorów, w którym cztery podstawowe kolory: cyan, magenta, żółty (ang. yellow) i czarny (ang. black), poprzez mieszanie ich ze sobą na różne sposoby, wytwarzają pełną gamę kolorów. Wykorzystywany jest w procesie druku w celu uzyskania pełnej palety barw.
W odróżnieniu od modelu RGB, tu mieszanie podstawowych barw daje rezultaty takie same, jak mieszanie na kartce papieru farb różnego koloru – zmieszanie 3 podstawowych barw nie daje koloru białego, a czarny – jest to proces odejmowania się barw od siebie. Każdy z podstawowych kolorów przepuszcza i odbija światło o innej długości fali. Gdy białe światło przejdzie przez wszystkie trzy składowe, każda z nich wygasi swój zakres w rezultacie wygaszając całe spektrum światła – tak powstaje kolor czarny. Kolorem białym jest zazwyczaj papier, na którym wykonywany jest druk.
3 podstawowe kolory CMY.
Zmieszanie ze sobą wszystkich kolorów daje kolor czarny. Brak barwików w którymkolwiek z kolorów daje kolor biały. Zmieszanie magenty i koloru żółtego daje kolor czerwony, cyanu i koloru żółtego – zielony, a magenty i cyanu – niebieski. Mieszanie barw w różnych proporcjach daje kolory pośrednie.
Jasność kolorów uzyskuje się przez nanoszenie małych kropek barwników na białą powierzchnię – im większe lokalne wypełnienie, tym kolor jest bardziej intensywny. Małe zapełnienie oznacza jaśniejszy kolor.
Kolor czarny jest używany w celu zaoszczędzenia trzech podstawowych kolorów (których zmieszanie daje właśnie tą barwę). Dodatkowo zwiększa jakość wydruku.
Wykorzystanie czarnego koloru w druku kolorowym
W obszarach w których 3 podstawowe kolory mają równe wartości, nie nanosi się tych kolorów, w ich miejsce drukując kolorem czarnym.
Źródła obrazków: Wikipedia
