Matryca CCD (ang. charge-coupled device) – rodzaj matrycy światłoczułej.
Matryca CCD w obudowie
Matryca CCD składa się z wielu małych światłoczułych elementów. Światło padające na pojedynczy element matrycy powoduje uwolnienie ładunków elektrycznych, które są gromadzone w kondensatorach. Wielkość tego ładunku jest proporcjonalna do ilości padającego światła. Następnie wspomagający układ elektroniczny mierzy wartości tych ładunków i zamienia je na informacje (w aparatach cyfrowych informacje o obrazie zamieniane są najczęściej na plik jpg ze zdjęciem). Układ wielu małych światłoczułych elementów składający się na całą matrycę pozwala zarejestrować obraz, którego rozdzielczość jest proporcjonalna do ilości punktów.
Elementy światłoczułe matrycy CCD
Pojedynczy punkt matrycy jest w stanie zarejestrować jedynie jasność, ale nie kolor. Ponieważ najczęściej posługujemy się kolorami zapisanymi w przestrzeni barw RGB, także w matrycach często stosuje się właśnie taki filtr, aby były zdolne do rejestrowania jasności w każdej z 3 składowych: czerwonej, zielonej i niebieskiej (bez filtra barwnego matryca rejestrowała by ogólną jasność całej przestrzeni barw, dając czarno-biały obraz).
Filtr barwny na matrycy CCD w układzie Bayera
Zalety:
- mniejsze szumy matrycy (efekt szumu można zaobserwować wykonując zdjęcie w mało oświetlonym pomieszczeniu)
- mniejsze przekłamania przy rejestrowaniu obrazu przy mocnym oświetleniu (mniej widoczny efekt w postaci białego obszaru dookoła źródła jasnego światła)
Wady:
- wolniejsze od matryc CCD
- rejestrowanie obrazu odbywa się linia po linii, dlatego przy fotografowaniu szybko poruszających się (lub wirujących) elementów mogą wystąpić przekłamania
- zużywają więcej energii, co skraca czas działania na akumulatorze
Źródła obrazków: Wikipedia
